Peinzend kijk ik uit mijn venster,Kale bomen, nergens bloemen,
En de lucht is dicht en grauw.
Maar uit grijze wolkenvelden,
Vallen vlokken naar benee,
Brengen als uit 'n sprookjeswereld,
Licht en vrede met zich mee.
Langzaam gaat het al verdwijnen,
Als door een wonder toegedekt;
Zie, hoe 't witte, donzen sneeuwkleed,
Het duister aan het oog onttrekt.
Peinzend kijk ik uit mijn venster,
Naar die wereld van de schijn.
Mocht het, denk ik, eens op aarde,
Voorgoed zo licht en vredig zijn.
Mooi Marga....prachtig !!....liefs Ria....
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtig gedicht!!!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet, Ingrid
Wat een prachtige tekst bij deze heerlijke winter witte beelden......
BeantwoordenVerwijderenGa je volgen hoor en dank voor je lieve woorden.
Liefs
Prachtig gedicht...mooie winterfoto's!!
BeantwoordenVerwijderenFijne zondag nog !
groetjes, Annelies
Wat een mooi gedicht! En door die mooie foto's kan ik ook een beetje mee genieten van de winter. Al is er geen haar op mijn hoofd die zou willen ruilen met het weer...haha.
BeantwoordenVerwijderenLeuke spulletjes hebben jullie gemaakt. Zag ook al wat knuffels voorbij komen o pSilke's facebook! Leuk!
Groetjes Monique
Prachtig winter gedicht!!
BeantwoordenVerwijderenErg mooie bijpassende foto's.
Fijne dag, Trudie
Wat een prachtig gedicht, met die mooie foto's erbij.
BeantwoordenVerwijderenMe'n dochter die moet zo smakelijk lachen om die lange lijs die je gemaakt heb ze zit nl mee te kijken, leuk hé.
Gr Stina
Jeetje Marga, fantastisch deze tekst, heb je die zelf gemaakt???
BeantwoordenVerwijderenJe foto's zijn trouwens ook van grote schoonheid, vooral die met de paarden vind ik SUPER!!!
Heerlijke week,
Lieve groet, Josephine