maandag 9 april 2012

Mijn vader (5 jaar geleden)

Vandaag precies 5 jaar geleden, toen 9 april ook op tweede Paasdag viel is mijn vader overleden.
Hij was een hele lieve vader, van wie ik graag in het heel kort iets over wil vertellen.
Eigenlijk kan ik wel een heel boek over hem schrijven,
Mijn vader komt uit Leiden en is in de hongerwinter van 1945 op 15 jarige leeftijd komen lopen naar Twente.
Zijn jongere broertje en zusje waren al eerder dat jaar door het Rode Kruis naar Twente gebracht. Maar hij was net te oud om met het Rode Kruis vervoerd te worden.
Hier in Twente was nog voedsel.

Zoals hij ooit vertelde, was hij vertrokken met alleen twee paar schoenen bij zich, destijds nog met houten zolen.
Zijn ouders zagen het niet zitten dat hij zo vertrok, maar hij ging.

Toen hij later terug moest naar zijn geboorteplaats was hij inmiddels verliefd geworden op mijn moeder.
Maar er was een hele grote afstand tussen Twente en Leiden en destijds was het erg moeilijk om contact te houden.
In geheime brieven naar elkaar werd hun liefde bekrachtigd en heeft hij later zijn stad verlaten, om terug te keren naar Twente.
Hier is hij getrouwd met mijn moeder.
Omdat hij uit de "stad" kwam en mijn moeder op een boerderij woonde gaf dat toen nog wel eens problemen, want......een stadse en een boer dat kon toch niet.
Maar mijn vader heeft zich helemaal aangepast.
Hij is een pluimveeboerderij begonnen.
Hij begon nog beter twents te praten dan mijn moeder en ....dat zonder accent. Hij kreeg een echt twents accent.

Ze hebben samen veel lief, maar ook veel leed gekend in al die jaren.

Rond zijn veertigste kreeg hij een hartinfarct, wat in die tijd ontzettend erg was.
Zijn goed bloeiende pluimveebedrijf moest hij zien verdwijnen.
En de zorg om 5 kindermondjes te blijven vullen brak aan, plus alle angsten en onzekerheden rond zijn ziekte.

Maar hij bleef niet bij de pakken neerzitten.
Hij begon kleine houten meubels te maken als afleiding. Ging boodschappen in nabij liggende stad te halen en was er voor ons als we hem nodig hadden.

Toen hij opa werd heeft hij samen met mijn moeder zoveel mogelijk genoten van ons en de kleinkinderen.
Ook toen hij later kanker kreeg bleef hij optimistisch en maakte zowel zijn eigen als ons leven zo aangenaam mogelijk.

Hij had in moeilijke periodes een uitspraak die ik nooit zal vergeten en dat me meestal kracht geeft.

                            "Het is nooit zo donker of het wordt weer licht"


Hij is dus vandaag 5 jaar geleden op 78 jarige leeftijd overleden.
Hij was een ontzettende goede en lieve vader!!!

10 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven......hij zal trots op je zijn......een moeilijke dag......sterkte liefs van mij....xxx...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat geweldig dat je ondanks het gemis zulke mooie herinneringen aan je vader hebt. Het verhaal is ook zo mooi, al lijkt het op papier waarschijnlijk romantischer dan dat het in werkelijkheid was. Je vader had een sterk karakter, dat blijkt wel.

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een prachtige ode aan je vader......
    Hij moest eens weten.......
    Heel veel sterkte op deze voor jou extra speciale dag.

    Hij leeft zeker voort in jou.
    Voor altijd in je hart


    Liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie ode aan een bijzondere vader. Sterkte vandaag! Liefs Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat fijn om zo'n vader te hebben gehad. Hij zou trots zijn als hij deze post kon lezen. Mijn vader stierf op 54 jarige leeftijd maar mijn verhaal over hem zou net zo liefdevol zijn als het jouwe.
    We boffen echt met zulke herinneringen.

    Lieve groet
    Hermine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een mooi bericht, veel sterkte nog vandaag.
    Groetjes Saskia

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat heb je dit prachtig opgeschreven en ondanks het grote gemis nog zulke dierbare herinneringen aan je vader hebt....hij zou echt trots op je zijn geweest Marga..
    Lieve groet.....Elly.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat een mooie ode aan je vader! en wat fijn dat je zulke mooie herinneringen aan hem hebt, koester ze, ze zijn zo waardevol!!

    lieve groet van Tjits

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een mooie verhalen, mijn verhaal is omgekeerd. mijn moeder woonde in het westen, mijn vader in emmercompascuum. op de fiets en later de auto om met mijn moeder te daten... helaas is mijn moeder op 67jarige leeftijd overleden en hebben wij mijn vader net verhuisd naar een verzorgingstehuis.... bijzonder, ik heb je verhaal met weemoed gelezen, MOOI! groetjes Paula

    BeantwoordenVerwijderen